Bij VEDAN met Iris zien we regelmatig de vraag over agressieproblemen, want het is toch niet normaal?
Maar wie zegt dat het niet normaal is? Het ligt eraan vanuit welk perspectief je het bekijkt. Vanuit de ouder of vanuit school is het niet fijn om te zien dat je kind of leerling het moeilijk heeft. Misschien schopt of slaat het kinderen of heeft het alsmaar een grote mond. Vanuit het kind is het mogelijk een onvermogen om te vertellen wat hem/haar in woorden niet lukt.
We zien regelmatig dat er het kind dan naar speciaal onderwijs moet vanwege het gedrag. Maar wordt er dan ook goed gekeken naar de WAAROM?
Als je het niet kunt vertellen, maar wel kunt laten zien, moeten we dan niet bezig met een andere coping aanleren? Er zijn tal van mogelijkheden om copingsvaardigheden aan te leren om je ongenoegen op een andere manier te uiten. Maar daarvoor moet je zorgen dat het kind ook daadwerkelijk zelf een verandering wil; het gedrag levert immers ook nog steeds wat op: aandacht.
Bij VEDAN met Iris kijken we met de passende diagnostiek wat er mogelijk aan de hand is. Mogelijk ligt er wel een hele goede verklaring ten grondslag aan de agressieproblemen en is het met psycho-educatie ook goed te begrijpen voor de omgeving.
Comentarios