Hechting is de band tussen ouder en kind die ontstaat in het eerste levensjaar. Het wordt ook wel gehechtheid of gehechtheidsrelatie genoemd.
Veilig en onveilig gehecht
Een veilig gehecht kind zoekt direct contact met degene met wie ze een gehechtheidsrelatie hebben bij stress, spanning of iets nieuws. Dit kind laat izch snel geruststellen en durft ook van alles te onderzoeken en te ontdekken. Een onveilig gehecht kind zoekt niet deze nabijheid en kan bijvoorbeeld heel boos of angstig worden i.p.v. dat hij een gehechtheidsfiguur zou opzoeken.
Fases in de hechting
Er zijn verschillende fases. In het eerste levensjaar is de baby volledig afhankelijk van de omgeving en het gaat zich steeds meer hechten aan het figuur waar hij/zij gehechtheid mee voelt. In het tweede jaar gaat dit al op steeds iets meer afstand en ontdekt het kind bv. ook zijn eigen spiegelbeeld. In de kleuterleeftijd gaat het kind vooral op zoek naar de eigen ik en hij/zij ziet steeds meer dat er verschillen zijn in o.a. culturen en hoe iemand eruit ziet. Het kind zal zich dan ook anders gaan gedragen in b.v. de klas, thuis of bij familie. Vanaf de schoolleeftijd komt de nieuwsgierigheid om de hoek kijken en komen de vele vragen. Dit doet een kind om ordening te krijgen in het eigen hoofd: welk concept hoort waarbij, en hoe werkt dat?
Hoe kan je een veilig hechting bevorderen?
Sensitief reageren: Sta open voor de signalen van je kind en reageer daar passend op
Zorgen voor continuïteit: Een kind kan niet hechten aan te veel personen, zorg voor stabiliteit en overzicht
Mentaliseren: mentaliseren betekent het vermogen dat je je in je kind kunt inleven. Bijvoorbeeld dat je erkent dat het kind pijn kan hebben als het net is gevallen.
Commentaires